Tüm kış beklenen kar hafta ortası geldi nihayet....
17. Ağustos2tan sonra herşeyi depreme yoran biz, dün gece Bıdık'ın sabaha kadar ağlarcasına havlamasıyla o soğukta ine çıka bahçede sabahı sabah ettik. Sabah depremi duyduk. Kafada soru işaretleri... Bu akşam internette gezinirken, floresan lambaların deprem öncesi söndüğünü okuduktan bir saat sonra, evdeki tek floresan lambamız kendi kendine söndü, bitti. Supermoona az kaldı :( Kafayı yememek elde değil. Her deprem haberi geriye transfer yapıyor beyinlerimizde, kalp çarpıntısına engel olamıyor insan.
Çalışma masama oturup aptal aptal oturup, elim hiçbirşeye gitmeden kalktım. Acil olmamakla birlikte, biraz daha süreyi uzatırsam acil olabilecek çok işim var aslında ama bu kötü enerjiyi kimselere geçirmek niyetinde değilim. Böyleyken çalışmayı sevmiyorum. Kendime söz veriyorum, önümüzdeki hafta mutlu ve çalışkan olacağım...
5 yorum:
hayat böyle bir şey galiba
sevindiğim tek şey can kaybının fazla olmaması bir bile olsa üzücü ama bilemiyorum :((rabbim cümlemizi korusun.
sevgiler canım
Evet, benim de tadım kaçtı deprem haberleri ile. bunca gelişmiş teknolojiyle böyle atlatılan bir deprem, Allah korusun bizde olsa taş üstünde taş kalmazdı. Dün bir uzman tv' de görüş belirtiyordu; hala ülkemizde ciddi önlem alındığı yok, diye..
ninem,hepimiz senin gibiyiz inan.Allah yardımcımız olsun,yapılan hiç bir şey yok.Kurbanlıklar gibi bekliyoruz.Yinede hayat devam ediyor,çocuklarımızı korusun rabbim diye dua edip duruyorum.
Tam tersini yap, kendine gayret ver. Elde kalan gün sayımız belli değil ki. Onları sevdiğin şeylerle doldur. Korkunun ecele faydası yok. Zaten zihnin de başka türlü boşalmaz. Sevgiler.
aynen:))hislerime tercüman olmuşsun.ama hatime kısmına bayıldım,o ne güzel bi moral vermedir kendikendine:)tmm ...dik duruyorum...inşllh herşey güzel olcak:))
Yorum Gönder