Sevgili Günlük- Son Günlerim...

       Hehehe başlığa bakıp korkmayın ya da sevinmeyin; azıcık rating kaygısıyla yazdım :) Son günlerimde olup bitenler demek anlamına geliyor :)

     
       Hafta sonundan beri ara ara kovalardan boşanırcasına yağmur yağıyor. Pazar akşamı iki ayrı düğüne davetliydik. Yakında olana ilk önce gittik ama arabadan inip salona giremedik. Arabada beklemektense uzaktakine gidelim buna da dönüşte uğrarız, dedik. Biraz şehirdışına çıkınca yağmur şiddetini kaybetti. Diğer düğün kır düğünüydü. Ama ne kır :( Yağmurdan burası da nasibini fazlasıyla almış, yemek masaları üzerindeki yemeklerle birlikte sırılsıklam olmuş. Tekrar masa düzenleyip, yeni servis açmışlar biz gelmeden az önce. Neyse bir saat kadar otururup, düğüne renk katan Kafkas ekibini izleyip diğer düğüne geri döndük. Orada da yağmurdan çatı çökmüş, bir genç yaralanmış. Herkesin tadı kaçmış. Biz de hediyemizi takıp, biraz oturup eve geldik. Bu düğün siteden komşumuzun oğlunun düğünüydü. Dönüşte site bahçesinde toplanıp, sabaha kadar oturduk. Düğünden daha güzeldi bu fasıl. Şu her olayda atılan havai fişeklerden atıp zavallı Bıdık'ımızı korkuttular. Korludan kaç saat kulübesinden çıkamadı yavrucak.


       Dün komşularım Zara'nın, H&M' in ürünlerini acayip ucuza satan bir yer keşfetmişler. Dün biz evde yoktuk, onlara katılamadım. Okul tercihlerimizi yapmak üzere sabah evden çıktık, okulda çok fazla oyalandık. Sistem yoğun olduğu için tercih sonrası 20 dk. sistemin onayını bekledik. 6 tercih yaptık, bakalım ne olacak. İşin garibi oğlumun sınıf arkadaşlarından biri oğlumdan 30 puan fazla aldığı halde ikisinin tercihleri de hemen hemen aynıydı. Puan değil yüzdelik dilimler yerleştirmede baz alındığı için ve aradaki 30 puan bile ikisinin de kıl payı aynı yüzdelik dilime girmelerine sebep olduğu için böyle tuhaf bir eşitlik (aslında eşitsizlik) çıkıyor ortaya...

       Akşam komşularım aldıklarını gösterdiler. Ben de alıcam, ben de giyicem, oldum o an :) Bugün gidecektik ama çılgınlar gibi yağan yağmur izin vermedi. Yarın belki...

       Pazar günü akşama kadar tatil baktık. Gitmiş kadar oldum bakarken zaten. Bir o kadar da yoruldum. Ben cruise istiyorum, eşim sıcak bakmıyor. Bir de şu vize işlemleri çok sıkıcı. Vizesiz Yunan Adaları turları var. İstanbul çıkışlı olanlardan bize uyan tarihli bir tur bulsak  ne güzel olur.



       Hafta sonu kuzenimin düğünü dolayısıyla İstanbul'a gideceğiz. Oğlum bugünden annemlerle gitti. Yollar kan gölü olmuş yine. Yağmur, hız, dikkatsizlik ne canlara mal oldu kimbilir :(

       Cumartesi gece dönersek, Pazar günü Sapanca- Kırkpınar El Sanatları Festivali'ne katılmak istiyorum. Düğün olmasa stand açmayı çok istemiştim ama olmadı. Oradaki kuzenim de stand kiralamış, beni de arayıp istersem yaptıklarımı yollamamı önerdi. Belki Pazar günü birkaç parça ürün de götürebilirim. Renkli Tasarımlar da orada olacakmış. En çok ta onun standını kanlı canlı görmeyi çok istiyorum.

Bugün kadın oldum. Yaprak sarması yaptım. Akşam eşim geldiğinde ben verandada yaprak sarıyordum. O da her zamanki gibi faaliyet yapıyorum sanıp, masaya, ne yaptığıma bakmadı bile. Doğrudan laptopa kuruldu. "Bak ben ne yapıyorum", dedim. İşte o zaman uyandı :) Pek mutlu oldu. "Yine keten yapıyorsun sandım", dedi. "Keten yapmak" = "keçe çalışmak" bu arada :) Ketenle keçeyi hep karıştırıyor. Akşam yemeği yemedik. Bugün onun Haber Türk'te canlı yayını vardı. Yayın sonrası eve geldiğinde geç bir öğlen yemeği yemiştik. Gece 22:00 civarlarında pişip dinlenmiş sarmalarımızı çayla güplettik. Pek te güzel yapmışım yahu. Yaprakları da bugün pazardan almıştım, ipek gibiymiş mübarek. Keşke daha çok alsaydım, dondurucuya atardım.

 Birkaç şey yaptım, yapıyorum... Bir bebek elbisesi yaptım, bir kutu süsledim. Yine dergi sayfası geri dönüşümü çalışmalarım var ama daha bitmedi. Fakat ne hikmetse laptopum fotoğraf makinamın usbsini tanımıyor. Bilinmeyen aygıt muamelesi yapıyor. Oğlumun bilgisayarından belleğe atıp taşımam lazım benimkine. Bir üşeniyorum ki sormayın. 

Benden toplu rapor bu kadar.