Az önce düşündüm de bana huzur veren şeyleri... Anı yaşamak zaten yaşam prensibim uzun zamandır. Dünü ya da yarını düşünüp üzülmenin, sıkılmanın insanlara hiçbirşey vermediğini anladığımdan beri anlık mutluluklar sayesinde uzun süren zincir mutluluklar yaşamanın, bunları birbirine bağlayıp araya negatif hiçbirşey sokmamanın tadına vardım ben.
Mesela şu an duyduğum bulaşık makinasının sesi bile bana huzur veriyor. Evimdeyim, keyifle yedik, içtik, mutfağımı topladım, dostlarla muhabbet ettik, misler gibi bir havada gece yürüyüşümüzü yaptık, eşim yarın iş için Ankara'ya gidiyor, çantasını hazırladım, ohh diye ayaklarımı uzattığım anda duyduğum bulaşık makinası sesi, Bıdık'ın gezinirken duyulan tasma zilinin sesi, bisiklete binen her boy çocuğun karışık sesleri, çitlenen çekirdeğin sesi, kestiğim karpuzun sesi, çay kaşıklarının bardaklara değdiğinde çıkardığı ses, akşam serinliğinde çiçeklerini sulayanların su ve fıskiye sesi, hazırladığım çantanın kapatılan fermuar sesi, evimin içindeki huzur dolu sessizliğin sesi, bugünü de güzel güzel geçirdik dedirten anlık ama benim için anlamlı sesler...
Ne olur sizler de yaşadığınız hayatın kısa süreli mutlu anlarını derin nefes alır gibi çekin, çekebilin içinize. Bunları okurken "böyle düşünebiliyorsan, tuzun kuru" diye de düşünmeyin. Herkesin olduğu gibi benim de canımı sıkması gereken çok kişi ve çok olay var ama ben bunları evimin sınırları içine sokmadan, mesafe koyarak yaşamaya çalışıyorum. "Dış etkenler dışarıda kalır, herkesin geçilmemesi gereken bir sınırı vardır ve evim kalemdir" dediğim, bunu etrafıma zor da olsa kabul ettirdiğim ve hep o ana şükrettiğim günden beri ben MUTLUYUM...
8 yorum:
ne kadar güzel ama çogumuz bunu başaramıyoruz.oysa ne kadar güzel özetlenmiş benim kalemde evimdir
yüreginize sağlık
ne güzel bir huzur tasviri yaşamış ve yazmışsın,sağol arkadaşım,Allah hiç kimsenin huzurunu bozmasın,sevgiler
sesi'cim harikasın! yazdıklarını uygulayan o kadar az insan var ki.. huzurun, mutluluğun daim olsun canım benim. her günün böyle huzur içinde geçsin...
Aynen ne işi ne başka birinin verdiği sıkıntıyı kapımdan içeri sokmam zaten yarın onlarla uğraşacağım geceler benim diye düşünürüm sevgiler
Huzur verici ve insanı rahatlatan anlarımızı görebilmemiz zaten mutluluğa giden en güzel yol değil mi! En sinirli, üzgün yada çıkmazlarda kaldığımda hayatımın en güzel şeylerini düşünürüm. Bu beni biraz olsun dinginleştirir ve rahatlamamı sağlar.
ne güzel anlatmışsın sibel hanım,
elhamdülillah bende aynen seni gibi düşünüyorum,
bazan hep bilineni insanın bizzat kendisinin anlaması gerekiyor,
hepimizin sıkıntıları var ve bu dünya sıkıntısız geçmeyecek ama biz zaman zaman onları bırakmasını bilirsek dediğiniz gibi sessizliğin ssi bile mutlu eder bizi...
sevgiler,
ve bu güzel tesbit için çok teşekkürler
öyle gerçekten insanın evi gibisi yok huzurun daim olsun canım
Evdeki huzur; mutluluk budur...
Huzurun eksilmesin, mutlulukların artsın.
Allah kavuştursun Sibel'ciğim.
Yorum Gönder