Bir Milyon Kalem İçin...

      Dün gelen bir maille "Bir Milyon Kalem"  hareketiyle tanıştım.
33 köydeki 3303 çocuğa yapabileceğimiz kırtasiye yardımından bahsediliyordu.

       Benim babam memurdu ve tasarrufun ne demek olduğunu ve gerekliliğini küçücük yaşımızda öğrenmiştik. Fakat yemek ve kitap söz konusu olduğunda babam dünyanın en zengin adamıydı. Canımızın çektiğini, ilk çıkan sebzeyi, meyveyi ilk o alırdı. Her hafta dergim ve yeni bir kitabım mutlaka olurdu. Cumaları Mangıroğlu Kırtasiye günümüzdü. Gidip oradan kitap seçmek, gazeteciden Tercüman Çocuk dergisi almak beni havalara uçururdu.

       Çocukken bir de en sevdiğim şey okulların açılmasıyla birlikte babamla yaptığımız kırtasiye alışverişiydi. O renkli renkli kalemler, silgiler, kalem kutuları, çantalar nasıl da cezbederdi beni. Alışveriş sonrası eve dönerken tüm aldıklarımızı kendim taşımak isterdim. Onlar benimdi. Yaşasındı...

       Eve gelince aldıklarımızı yere serip bakmak ne mutluluk vericiydi. Şimdi benim çocuğum sadece ihtiyacı olduğunda oldukça sade kalemler, silgiler vs... alıyor. O yokluk nedir, tasarruf nedir bilmedi, bunları bilmediği için kırtasiyelerdeki o renkli dünyanın güzelliğinden asla haberi olmadı.

       Oysa o renkli dünyaya özenen, özenmenin ötesinde çok ihtiyacı olan, yazacak kalem bile bulamayan çocuklarımız var. Çoğu zaman kendi dünyalarımıza dalıp onları unutsak ta onlar malesef gerçek.

       Bu gerçekliğin arasından sizler de kafanızı uzatıp bakmak, onlara destek vermek, en azından bir çocuğun bile elinden tutup çıkarmak isterseniz işte fırsat.