Sayfalar

7 Mart 2012 Çarşamba

Sevgili Günlük- Gelmeyen Bahar Çarpması

       Bu hafta biterse karada ölüm yok, dediğim kaçıncı haftadayım bilmiyorum. Böyle derken aylar, yıllar çabucak devrilip gidiyor. Hiçbir şeyin üzerinde çok fazla düşünmeye vakit yok. Farkettim ki sadece kötü yaşantıları değil, mutluluklarımızın üzerinde bile fazla düşünemeden, hazmedemeden zaman geçiyor. Son aylarda mutluluktan ayaklarımı yerden kesecek, normalde aylarca uykuya dalmadan dakikalarca düşünüp heyecanla, mutlulukla uykuya daldığım, sabahları ilk gözümü açtığında aklıma düşüp güne güzel başlatan mutlu haberler bile rutine bağlandı. O ilk heyecan yok. İnsanoğlu çok nankör sonuçta. Herşey elde edene kadar, ne yazık... Eskiden gece yatmadan hayal kurardım. Şimdi bir duaya başlayıp o duanın sonunu getirip getirmediğimi bile hatırlayamadan sabah okul saati alarmıyla uyanıyorum. Gün boyu öyle doluyor ki kafam, hayallere bile yer kalmıyor artık. Aslında kuracak hayalim de yok. Ailem, sevdiklerim ve kendim için sağlık, huzur ve bereketten, iyi bir insan olabilmekten başka hayalim yok. Kalıcı mutluluk benim için son saydıklarıma bağlı. En büyük şükür, her sabah sağlıkla, sıcak bir evde uyandığımıza, istediğimizi yiyip içebilmemize edilmeli bence. Her zaman en kötüyle imtihan olmaz değil mi insan? İyi olduğumuz anların da değeri bilinmeli....
 Mobilyalardan dantelleri kaldırdık, sürahilere örttük. Bu ne yaman çelişki...
        Çay, kahve keyfimden ödün vermeden, evimin işlerini düzene koyup, eşimin, oğlumun sevdiği yemekleri yapıp işime başladığım andaki huzur ağalarda paşalarda yok. Evden çalışmak gibisi yok.
Kısacası TÜRK'ÜM, doğruyum, çalışkanım, MUTLUYUM...
 

6 yorum:

parıldayan çiçek dedi ki...

Evet doğru söylüyorsunuz.danteller çekmecede.Sürahi örtünüzü aynısı ben de var.Kimbilir nerelerde.Kolay gelsin.sevgiyle kalın.

X madame dedi ki...

gelmeyen bahar çarpması :) süper başlık olmuş. bende de var ondan ama benim çarpmama bahar demek pek bi nazikane kalıyor sankim bana kamyon çarpmış gibi...

feltdesign dedi ki...

Sibelcim yazı sanki benim aklımdan geçenleri okumuş ve dile getirmişsin gibi. Hakikaten ne kadar çabuk heyecanlarımız sona eriyor...Anın mutluluğunu yaşayamadan , başka bir koşuşturmacaya koşup gidiveriyoruz...Ne zaman duruyoruz ???Bir kayıp , hastalık çok yakınımızda olunca...Her böyle bir olay sonrasında beni üzen , hiçbirşeye bundan sonra üzülmeyeceğim , keyifli anların tadını çıkaracağım diyorum...Bir hafta on gün sonra yine aynı koşuşturmaca...Allah sonumuzu hayır etsin!!!Sevgilerimle..

ÖRGÜÇANTAM-Hatice yazıcı dedi ki...

keyfin daim olsun canım:)

Stil Direktoru dedi ki...

Rahmetli babaannemi anımsattın bana ablam ya .( Eline sağlık cikciklerde muffinlerde pek cici emeklerin paraya dönsün. haha mesajı da aldım aynen ablam aynen

Unknown dedi ki...

merhabalarrrrr
gulumseyerek okudum paylasiminizi...
surahiyi orttugunuz dantelden bende ormustum
renkli olusu ayri bir hosluktuuu
sevgiler